การแปลงข้อความเป็นเสียงในภาษาไทย

รหัสภาษา: th-TH

ภาษาไทย (th-TH) เป็นภาษาหนึ่งในกลุ่มไท-กadai ซึ่งมีผู้พูดประมาณ 60 ล้านคน โดยส่วนใหญ่จะอยู่ในประเทศไทย นอกจากนี้ยังมีชุมชนไทยที่สำคัญทั่วโลกที่ใช้ภาษาไทยอีกด้วย ภาษาไทยมีอักษรที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งมีรากฐานมาจากอักษรเขมร หนึ่งในลักษณะเด่นของการออกเสียงภาษาไทยคือความเป็นภาษาที่มีโทนเสียง ซึ่งมีโทนเสียงที่เฉพาะเจาะจง 5 โทน ได้แก่ โทนต่ำ โทนกลาง โทนสูง โทนขึ้น และโทนตก ซึ่งความหมายของคำสามารถเปลี่ยนแปลงได้ขึ้นอยู่กับโทนเสียงที่ใช้ ตัวอย่างเช่น คำที่มีเสียงว่า "ใหม่" สามารถมีความหมายที่แตกต่างกันไป เช่น ใหม่ ไม่ ไหม หรือไม้ โดยความหมายจะแปรผันตามโทนเสียงที่ใช้ คำภาษาไทยมักเริ่มต้นด้วยพยัญชนะที่อาจมีเสียงหรือไม่มีเสียง อย่างไรก็ตาม ในหลายกรณี การแบ่งแยกระหว่างเสียงเหล่านี้ไม่สามารถรักษาไว้ได้ที่จุดเริ่มต้นของคำ ยกตัวอย่างเช่น เสียง "บ" และ "พ" ทั้งคู่มีเสียง "พ" ที่ไม่มีการหายใจออกเมื่อเริ่มต้นคำ อีกลักษณะสำคัญคือการแยกความแตกต่างระหว่างสระสั้นและสระยาว ความยาวของสระสามารถเปลี่ยนแปลงความหมายของคำได้ ตัวอย่างที่ดีคือ "ข้าว" ที่มีสระยาวมีความหมายว่า ข้าว ส่วน "ข่า" ที่มีสระสั้นหมายถึง ข่า อีกประเด็นหนึ่งที่เกี่ยวกับการออกเสียงที่ควรสังเกตคือเสียงสุดท้ายของคำในภาษาไทย หลายคำมักสิ้นสุดด้วยพยัญชนะเฉพาะ และส่วนใหญ่จะเป็นเสียงที่ไม่มีเสียง การออกเสียงพยัญชนะสุดท้ายอย่างถูกต้องจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการสื่อสารที่ชัดเจน นอกจากนี้ ภาษาไทยยังมีการรวมกันของพยัญชนะ ซึ่งเป็นการรวมกันของพยัญชนะสองตัวโดยไม่มีสระอยู่ระหว่างนั้น อย่างไรก็ตาม ในการพูดในชีวิตประจำวัน มักจะมีหนึ่งในพยัญชนะในกลุ่มนี้ที่เงียบเสียง SpeechGen ตระหนักถึงลักษณะเหล่านี้ เพื่อให้มั่นใจว่าการแปลงเสียงมีความแม่นยำ ใช้พลังของเสียงที่หลากหลายและเทคนิคการแปลงที่ทันสมัยเพื่อให้ข้อความภาษาไทยมีชีวิตชีวาด้วยเสียง มาร่วมกันลดช่องว่างระหว่างคำที่เขียนและการแสดงออกที่ได้ยิน