Kod języka: zh-CN-shandong
Chiński dialekt Jilu Mandarin, oznaczony kodem językowym zh-CN-shandong, jest wariantem języka chińskiego, głównie używanym w wschodniej części Nizin Chińskich. Ten wariant językowy często określa się jako dialekt shandongzki, będący żywym i ekspresyjnym językiem z unikalnymi cechami fonetycznymi i gramatycznymi.
Jego system tonów obejmuje cztery powszechnie występujące tony, typowe dla wielu dialektów chińskich, ale z lokalnymi wariacjami w wartości i konturze tonów, co nadaje mu niezwykły charakter akustyczny.
Jeśli chodzi o spółgłoski, dialekt ten zawiera szeroki wybór dźwięków wstępnych, takich jak spółgłoski nieaspirowane i aspirowane, co przyczynia się do jego ekspresywności i złożoności.
Dialekt shandongzki może się również poszczycić bogatym systemem samogłoskowym. Zawiera on szereg monoftongów i dyftongów, a w niektórych przypadkach także samogłoski nosowe. Te różnorodne dźwięki samogłoskowe dodatkowo wzbogacają jego fonetyczny krajobraz.
Dźwięki retrofleksyjne (/ɻ/, /ʐ/, /ʈʂ/, i /tʂʰ/), będące charakterystyczną cechą wielu dialektów chińskich, występują również w tym dialekcie shandongzkim, choć z pewnymi różnicami. Te dźwięki, w połączeniu z unikalnym systemem tonów, odgrywają kluczową rolę w jego charakterystyce akustycznej.
Biorąc pod uwagę te unikalne cechy, nasza platforma jest zaprojektowana tak, aby wiernie odtwarzać unikalne dźwięki i tony tego wschodniego chińskiego dialektu w procesie konwersji tekstu na głos.